کلید کشتن سرطان در ایستگاه فضایی پیدا شد! - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، گروهی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، دسته ای از سلول های سرطانی را به فضا فرستادند تا درک جدیدی در مورد جهش های آن ها به دست آورند و به نتایج امیدوارکننده ای برای درمان سرطان دست یافتند.

به گزارش خبرگزاری وبلاگ جعبه گیگابایتی و براساس گزارش ایسنا، شرایط ریزگرانش باعث می شود سلول ها با سرعت بیشتری پیر شوند و به دانشمندان این امکان را می دهد تا پیشرفت رشد سرطان را به روشی که در زمین امکان پذیر نیست، بررسی کنند.

این گروه سلول ها را با پرواز فضایی اکسیوم 3 (Axiom3) اسپیس ایکس در روز 18 ژانویه به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) فرستادند.

آن ها بر این باورند که یک کلید کشنده برای سرطان پیدا کرده اند که در شرایط فضایی کار می کند. آن ها این مورد را پس از مشاهده نتایج امیدوارکننده از یک داروی آزمایشی به نام رابیکسینیب (rebecsinib) اعلام کردند.

یک کلید کشنده نو برای درمان سرطان

ماموریت فضایی تجاری اکسیوم 3 چهار فضانورد اروپایی و چندین آزمایش علمی را در ابتدای سال به فضا پرتاب کرد.

یکی از آزمایش ها به صورت دسته ای از ارگانوئیدهای تومور مینیاتوری تولید شده از سلول های بیماران سرطانی انجام شد. قبل از این ماموریت، تیم دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو سلول ها را در یک آزمایشگاه رشد داده بودند.

هدف آن ها فرستادن سلول ها به فضا و به دست آوردن درک نوی در مورد دارویی آزمایشی بود که ساخته بودند.

محققان قبل از ارسال سلول های نو خود به فضا با اکسیوم 3، سلول های بنیادی را در چندین پرواز اسپیس ایکس به فضا پرتاب کرده بود. در طی ماموریت های قبلی، آن ها متوجه تغییرات پیش از سرطان خون در سلول های بنیادی شدند که روی زمین دیده نشده بود.

دکتر کاتریونا اچ. ام. جیمیسون (Catriona H.M. Jamieson) توضیح می دهد که آزمایش سلول های بنیادی باعث شد تیم او به این فکر بیفتند که سلول های سرطانی چگونه در شرایط ریزگرانش رفتار می کنند.

جیمیسون می گوید: ما گفتیم، صبر کن، اگر سرطان را به فضا بفرستیم چه طور می شود؟ آیا سرطان بدتر می شود؟ و پاسخ مثبت بود. در شرایط فشار ناشی از ریزگرانش این رخ داد.

هدف این گروه انجام آزمایش های بالینی روی زمین تا پایان سال است.

آن ها در طول ماموریت های قبلی خود دریافتند که یک ژن شبیه سازی به نام ADAR1 به سرعت در سلول های آن ها در شرایط فضایی فعال می شود و به تومورها این امکان را می دهد تا در عرض 10 روز سه برابر شوند.

در ماموریت قبلی اکسیوم، گروه جیمیسون تومورهای کوچکی را به فضا پرتاب کردند که با دو نوع داروی ضد سرطان که با استفاده از روش های مختلف ADAR1 را مسدود می کردند، درمان می شدند.

در اکسیوم 3، محققان یک داروی آزمایشی به نام رابیکسینیب را به مدار فرستادند که نوع نوی از دارویی است که با جلوگیری از تولید پروتئین های بدخیم، فعال سازی ADAR1 را مسدود می کند. این گروه داروی نو را روی تومورهای کوچک سرطان پستان در ایستگاه فضایی بین المللی آزمایش کردند.

آن ها دریافتند که در مقایسه با گروه شاهد، رشد سرطان به طور قابل توجهی مهار شد.

به گفته جیمیسون، داروی نو سلول های سرطانی را از شبیه سازی باز می دارد و ممکن است به عنوان یک کلید کشنده برای سرطان عمل کند.

گام بعدی گروه جیمیسون این است که تا پایان سال آزمایش های بالینی روی زمین را آغاز کنند. جیمیسون می گوید: ما سرعت خود را کاهش نمی دهیم. وقتی ما چنین داده هایی را می بینیم، فکر می کنیم این وظیفه ماست که آن را به مراکز درمانی برسانیم.

227227