وقتی قاسم زاده سبیل های سالوادور دالی را می زند ، دیدن این نمایشگاه مانند شلاق خوردن است - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، نمایشگاه آثار امیرمحمد قاسم زاده در فلورانس ایتالیا برگزار شد و یکی از منتقدان برجسته ایتالیایی در نشستی مفصل به بیان دیدگاه هایش درباره آثار این هنرمند ایرانی پرداخت.

به گزارش باشگاه وبلاگ جعبه گیگابایتی پویا، نمایشگاه آثار امیرمحمد قاسمی زاده با دعوت کانون دانته در ایتالیا، از 27 خرداد 1396 در شهر فلورانس در حال برگزاری است. در این نمایشگاه دو مجموعه نقاشی با عنوان های چوب زخم ها و دانته و دیگران به نمایش درآمده است.

در روزهای گذشته نشست نقد و بررسی آثار قاسمی زاده در ایتالیا و در شهر فلورانس برگزار شد. در این نشست پروفسور ریکاردو کاراپِلی از منتقدان برجسته تاریخ هنر ایتالیا به بیان دیدگاه های خود درباره آثار قاسمی زاده پرداخت.

ریکاردو کاراپِلی گفت: من از همان ابتدای ورود متوجه شدم با نمایشگاه متفاوتی روبرو هستم. دغدغه های آرتیست جهانی ست و این نقاشی ها به غایت جهان شمول اند. او با این نقاشی ها به تمام فرهنگ ها و کشورها سفر کرده است و به همین خاطر این آثار می تواند در پاریس، لندن و نیویرک به نمایش در بیایند.

او در فرم با تکنیک ماهرانه اش به فضاسازی های ساده ای دست پیدا کرده است اما این جهت تنها ظاهری ساده دارد. این نقاشی ها حروف و کلمات را ساده می کنند اما این دلیل سادگی آنها نیستند. به همین دلیل محتوا و معنا در آثار اهمیت ویژه دارد. او رنج درون را با هنری شاعرانه بیان می کند.

این منتقد ایتالیایی درباره بخش چوب زخم ها در این نمایشگاه تاکید کرد: چوب زخم ها، مجموعه ای از جنس درد و رنج و نقاشی است! و او درد را معنا و ارزشی دیگر می بخشد. نقاش با کشیدن خود و سلف پرتره هایش درون دردمند خود را عریان تر از تن عریانش به ما نشان می دهد و به دردهای مشترک انسان می اندیشد و به آن می پردازد. مردانی زخم خورده بر روی هر بوم که حکایت های خود را دارند و همه یک نفر هستند.

او ادامه داد: من به محض وارد شدنم با آثاری روبرو شدم که تأثیرش شبیه شلاق خوردن بود! تا مدتی میخکوب شدم به تماشا...

در یکی از نقاشی ها سلف پرتره ای از نقاش را می بینیم که تنها پشتش رو به ماست. تواضع، در برابر یا روبروی بومی سپید. عریان و متفکر ایستاده است. با پا و تنی برهنه در خلوت خویش. این ترکیب بندی یکی از بهترین و در عین حال از قوی ترین نقاشی هایی است که من در تمام عمرم دیده ام. چیدمان و کمپوزیسیونی بسیار خاص و آزاد دارد. این یعنی قدرتِ هنر در نگاهی که این هنرمند به ما ارائه می دهد.

کارپِلی گفت: امیرمحمد غیر از اینکه نقاش است مجسمه ساز خوبی هم هست به همین خاطر احجام را خوب می شناسد و بیان می کند. در اثرِ دیگر مجسمه پی تا از میکل آنژ را یادآور است. در این نقاشی دو شخصیت هست، یکی از سنگ و دیگری از گوشت و هر دو یکی ست، هر دو او هستند، به همین خاطر کنجکاو شدم! شخصیتی که روی دستان خودش افتاده است از گوشت و استخوان است، در حال خواب. اما این خواب نیست که مرگ را نشان می دهد یا به سمت مرگ رفتن را، مردن است. این اثر یک نقاشی اصل است. ترکیب حجم، مجسمه و نقاشی... خراش ها و شکستگی ها با ترکیب های روی فیگور نمود بیرونی پیدا می کند و نشان از رنج درون اوست.

به همین دلیل نقاشی ها با تفکر هنری شاعرانه پیدا می کند. در این پرده روح از تن اش جدا شده تا روی دستِ مرده خویش بیفتد.

او ادامه داد: اثر بعدی نقاشی ِزخم هایی است که روی تن خودش مثل چوب خط یک زندانی می کشد. شبیه زندانی انفرادی است، این زخم ها از عمق روح می آیند و تاریکی موقعیت های درون هنرمند است. او در کوچه های شرق و در خاورمیانه قدم زده است.

اثر دیگر؛ نقاش در حال زدن سبیل های سالوادور دالی است و این هم یکی دیگر از بهترین نقاشی ها است. دالی وحشت زده است و مضطرب تحت فشارِ بسیار، گرفتار نقاشی دیگر شده که مشغول زدن سبیل های اوست. زدن سبیل های سورئالیسم.

که البته من کاملا موافقم!

باید اشاره کنم که آرتیست در عین تواضعش همیشه فروتن نیست و با اعتقاد به تفکراتش به بیان هایی بی پروا دست می زند و این از قدرت تجسم و هنر او ناشی می شود.

کاراپِلی گفت: در جایی دیگر نقاش خود را در آغوش گرفته است و باز نشانِ رنج و تنهایی بزرگِ اوست. امیدوارم این تنهایی و رنج ها و زخم ها روزی تمام شوند هرچند در انتها، تمامشان بدل به آفرینش هایی بی بدیل شده اند. چرا که همه این آثار نشان می دهند که می توان از رنج ها هم لذت برد و این یعنی زیبایی شناسی .در آخر می خواهم بسیار ویژه تبریک شخصی خود را به این هنرمند اعلام کنم و خرسند هستم که این آثار در یکی از گرانقدرترین و بهترین مکان های جهان به نمایش درآمده است.

بخشی از نمایشگاه قاسمی زاده به پرتره هایی از دانته و دیگر مشاهیر هنرهای تجسمی اختصاص دارد. کاراپِلی درباره این بخش گفت: دیدن این مجموعه اسباب افتخار و شادی ست که در این میان به چهره هایی چون میکل آنژ و داوینچی و رافائل به معاصرانی چون امبرتو بوچی و مودیلیانی و جاکومتی برمی خوریم که جوان هنرمندی از شرق و ایران با شناخت عمیق در هر اثر آنان را به تصویر کشیده است و متاسفم برای بسیاری از هموطنانم که بسیاری از این بزرگان را نمی شناسند.

پرتره امیرمحمد قاسمی زاده (نقاش و مجسمه ساز ایرانی) به پیشنهاد هیأت مدیره خانه دانته در سالن اصلی مشاهیر آن موزه در کنار نقاشان برجسته معاصر ایتالیا نصب و نگهداری می شود.

خانه دانته در قرن نوزدهم میلادی با جمعی از نقاشان امپرسیونیست و دیگر هنرمندان برجسته ایتالیا به تأسیس می رسد.

در این خانه-موزه بسیاری از آثار نقاشان، مجسمه سازان و اسناد مهم تاریخی اعم از دست نویسِ شعرهای شاعران و نویسندگان نگهداری می شود.

در سالن اصلی سلف پرتره ی تمام نقاشان برجسته تاریخ این موزه به چشم می خورد که به صورت نمایش دائمی بر دیوارها نصب شده اند.

در گالری این موزه نقاشان برجسته بسیاری چون مودیلیانی، فرانسسکو چیاپلی، امبرتو بوچی و دیگران... آثارشان را به نمایش درآورده اند.

مجموعه پرتره های اعضای خانه دانته همراهِ تعدادی از آثارشان در کتاب جدیدی به تألیف معاونت این کانون در دست تألیف و انتشار است. خانم مارکینی معاون کانون هنرمندان خانه دانته فلورانس می گوید که سلف پرتره ای از امیرمحمد قاسمی زاده نقاش جوان ایرانی که جدیدترین عضو خانه دانته نیز هست، درشمار دیگر نقاشان این کتاب خواهد آمد.

همچنین مجسمه ای از ساخته های قاسمی زاده در موزه خانه دانته نگهداری خواهد شد.

پس از جلسه نقد و بررسی آثارِ امیرمحمد قاسمی زاده فیلمی کوتاه ساخته قاسمی زاده به نام برف و بوم به نمایش درآمد که مورد استقبال منتقدان قرار گرفت.

در این نمایشگاه مریم بخشی مدیر هماهنگی و مترجم نمایشگاه فلورانس و کیوان صدیقی به عنوان مدیر برنامه فعالیت می کنند.

نمایشگاه نقاشی های امیرمحمد قاسمی زاده از 17 تا 20 جولای 2017 در خانه دانته در شهر فلورانس برگزار شد.