ذی القعده متفاوت در قم، از تعویض پرچم گنبد تا فروشگاه کتاب حضرت معصومه(س) - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، به گزارش خبرنگار خبرنگاران در قم، قم که باشی ذی القعده معنای دیگری برای تو دارد. ورود به ذی القعده با میلاد حضرت معصومه(س) شروع می گردد و همین حلاوت این ماه را دوچندان می نماید. قم که باشی دهه نخست ذی القعده هم مهمانی هم میزبان. مهمان شب و روزهای جشن و شادی و میزبان زائرانی که دلشان هوای حرم نموده مقصد مسافرتشان را قم انتخاب نموده اند ، این روزها اگر سری به کوچه خیابان قم بزنی یا قصد حرم کنی و ماشین را اطراف حرم در یکی از خیابان ها یا پارکینگ های مجاور حرم پارک کنی، دیگر چشم هایت تنها به پلاک های 16 نمی افتد، انواع و اقسام نمره هایی را می بینی که از جای جای کشور قصد قم نموده اند برای زیارت و چند روز هم جواری با حضرت.

نخستین روز اما حال و هوای دیگری دارد خیابان های منتهی به حرم. دسته دسته مردم با گل های رنگارنگ، پیاده راه می افتند سمت حرم و با هم مولودی خوانی می نمایند که مضمونش خوش آمد است و تولد مبارکی و دلبری با صحن و سرا؛ و در این میان، سهم گروه های زنانه و دخترانه بیشتر است.

از بدو ورود به حرم، مردم جمعی و فردی دست ها را بالا می برند و با تکان دادن شاخه های گل تبریک می گویند، به خانم، به برادرش امام رضا(ع) و به پدرش حضرت امام موسای کاظم (ع).

مسیر را ادامه می دهی تا می رسی به روضه منوره، ضریح را می بینی غرق در شاخه های گل، شاخه هایی که زائرین هدیه می نمایند به حضرت. تاج ضریح گل باران می گردد و داخل شبکه ها شاخه های رز و گلایول و زنبق و مریم می نشیند. پیشانی ضریح اما آذیین بندی شده به پرچم روزهای عید. به پرچم خیاطی شده با دست خیاط های آیینی، همان ها که کارشان دوخت و دوز است برای ائمه و معصومین.

دلبرترین لحظه اما تعویض پرچم گنبد است و صدای نقاره ها که در صحن اتابکی و عتیق می پیچد؛ و ریسه های سبز و قرمز و زرد که گلدسته های حرم را به هم وصل می نماید و سقفی می شوند برای صحن و حیاط های حرم.

نوبت زیارت نامه می گردد، نوبت السلام ُعلیکَ و السلامُ علیکِ ها. زیارت نامه را باز می کنم. دست به سینه آغاز می کنم، السَّلامُ عَلَى آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ. می رسم به السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَلِیَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى مکثی می کنم و زیر لب می گویم یا خواهر امام رضا. امام رضا ها از دهان نمی افتد که می رسم به سلام های بی بی. وقتی السَّلامُ عَلَیْکِ ها از دهانم بیرون می ریزد بوی گلاب ناب قمصر می خورد به پَرِ دماغم. بوی معطرِ شبکه های ضریح.

عرض ارادت که می کنم عقب عقب از ضریح فاصله می گیرم و وارد بقعه شاه عباسی می شوم. دستی به چوب پَر خادمِ نشسته بر صندلی کنار دیوار می کشم و به آینه ها و گچ بری ها نگاه می کنم. پخش می شوم بین هزار تکه آینه. شکسته و قطعه قطعه. انگار بی حرف بگوید یک جایی باید خضوع کنی و تکبرت را بشکنی و مغرور نباشی.

برمی گردم، از شبستان امام راهم را کج می کنم سمت خروجی درِ هفده. می رسم به صحن صاحب الزمان. قبل از خروج کنار درِ هفده وارد فروشگاه کتاب انتشارات زائر می شوم. کتاب ها در قفسه های مختلف دسته بندی شده اند و جمعیت زائر و مجاور پخش شده اند داخل فروشگاه و هر کدام کتابی را تورق می نمایند.

می روم سمت خانمی که دستش در دست دختر بچه ای که روبروی قفسه کتاب های کودک ایستاده است. اجازه می گیرم چند سوال بپرسم. از این سوال آغاز می کنم که اهل کجایید؟ می گوید لرستان. ادامه می دهم که چطور شد به فروشگاه آمدید. می گوید من معلمم، سروکارم با کتاب است و بچه ها. همین موضوع باعث شد کشیده شوم سمت فروشگاه. و بعد تاکید می نماید البته ریحانه عاشق کتاب است، اینجا البته قصدمان خرید کتاب برای ریحانه است. از ریحانه و مادرش خداحافظی می کنم و می روم سمت قفسه ادبیات و رمان.

چند جوان هفده هیجده ساله رمان ها را برمی دارند، سرجایش می گذارند و دیگری را برمی دارند . وارد جمع شان می شوم. علاقه مند به ادبیاتند. وقتی متوجه شدند در حوزه کتاب فعالیت می کنم و دستی به قلم دارم، خواستند چند کتاب پیشنهاد دهم. از علاقه شان سوال کردم و متوجه شدم باید چه کتاب هایی را معرفی کنم. چند کتاب از امیرخانی معرفی کردم، یک کتاب از اکبری دیزگاه و کتابی از محمدرضا خبوشان. سر آخر گریزی زدم به هیژده چرخ و گفتم یک مجموعه روایت است با موضوع حرم و خادم هایی که در بخش خدمات سالمندان خدمت می نمایند.

مأموریتم که به انجام رسید خداحافظی کردم و از فروشگاه بیرون زدم. رفتم سمت خروجی درِ هفده. بوی اسپند از جام های اسپند سوز، هوای اطراف ورودی درِ هفده را آغشته نموده بود به بوی معطر خودش. خودم را به خادم رساندم، دستی کشیدم به بالای جام، عطر اسبند را وارد ریه هایم کردم، روبروی حرم ایستادم، سلام آخر را دادم و خارج شدم.