دلایل پرخاشگری نوجوانان با والدین - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، یک روانشناس معتقد است؛ پرخاشگری نوجوانان در محیط خانه الزاما به معنای جنگ قدرت با والدین نیست بلکه این نوع خشونت می تواند ناشی از اضطراب، ترس و حتی افسردگی پنهان باشد.

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی به نقل از مهر ،در مصاحبه با خبرنگار مهر، مریم داودوندی متخصص مشاوره و روانشناسی، گفت: بعضی از نوجوانان پرخاشگر بیشتر از آنکه در محیط خانه به دنبال قدرت نمایی و مبارزه با والدین خود باشند درصدد مبارزه با ترس ها، نگرانی ها و اضطراب های خود هستند.

وی اضافه کرد: نوجوانی مرحله انتقال از دوران کودکی به بزرگسالی است، در این مرحله بعضی از نوجوانان ضعف مهارت های ارتباطی دارند و از سوی دیگر با دنیای بزرگسالان آشنایی کامل ندارند، لذا گاه به رفتارهای خشونت آمیز جهت حل مسائل خود متوسل می شوند.

داودوندی توضیح داد: ترس از آینده، دغدغه های هویت یابی، مقایسه با همسالان و حتی درک تفاوت های مالی و اجتماعی می تواند باعث خشم درونی آنها گردد، که متأسفانه به دلیل ارتباط ضعیف والدین با فرزندان در بیشتر مواقع، آنان دلیل واقعی این ناراحتی را به درستی درک نمی نمایند.

این روانشناس ادامه داد: ذهن در دوران بلوغ، مملو از سوالات و چرایی منطقی و غیر منطقی در خصوص خود و دنیای پیرامون است. به طور مثال گاهی ممکن است نوجوانی که به ظاهر آرام و مشغول فعالیت بی سرو صدایی مثل آنالیز و ارزیابی ظاهر خود در آینه است، به یکباره به موضوعی عادی نظیر صدای بلند اطرافیان واکنش پرخاشگرانه نشان دهد و والدین با این تصور که فرزندشان درصدد قدرت نمایی است با او شروع به مقابله به مثل نموده و وارد مشاجره شوند. در حالی که اگر به آنالیز ریشه خشونت نوجوان پرداخته گردد متوجه خواهیم شد که او ممکن است به دلیل قرار دریافت در دوران بلوغ و تغییرات بدنی از چهره و ظاهر خود راضی نباشد و اشتغال ذهنی در خصوص زیبا نبودن و یا ترس از مسخره شدن توسط همسالان و یا اطرافیان را، با رفتار پرخاشگرانه ابراز نماید. به عبارتی رفتار او پاسخی به درگیری ذهنی خودش است.

داودوندی با تاکید بر اینکه پرخاشگری دوران بلوغ می تواند ناشی از ضعف اعتماد به نفس باشد، اضافه کرد: ضعف اعتماد به نفس از متداول ترین مسائل نوجوانان است و حتی همین امر گاهی باعث بروز افسردگی در آنها می گردد. اعتماد به نفس پایین گاهی باعث می گردد نوجوان احساس متفاوت بودن با دیگران نموده و شروع به مقایسه های ذهنی نماید. در این شرایط نوجوان گاه رفتارهایی همچون دوری گزینی را انتخاب و یا جهت پذیرفته شدن در گروه همسالان به رفتارهای عجیب متوسل می گردد.

این متخصص مشاوره ابراز داشت: تضادها و پارادوکس نوجوان را نباید سرکوب کرد، بی شک آنها به شکل شفاف و دقیق نمی دانند که از زندگی چه می خواهند چرا که آنها تازه در شروع راه هستند. آنان گاهی احساس غرور می نمایند و لحظه ای بعد ممکن است در احساسات شرمندگی و خجالت زدگی غرق شوند. گاه نسبت به مسائل پیرامون بسیار بی اعتنا هستند و در بعضی موارد مدام اظهار نظر و دخالت می نمایند، ممکن است دوستان زیادی داشته باشند، اما همیشه احساس تنهایی نمایند؛ این نوسانات برای خود نوجوان نیز بسیار آزار دهنده است. شاید بتوان گفت، کنار آمدن با تغییرات دوران نوجوانی و سازگاری با دنیای پیرامون، حمایت و توجه والدین را می طلبد.

وی با بیان اینکه نوع واکنش و رفتار والدین در هنگام پرخاشگری نوجوان می تواند تأثیر مستقیمی بر شخصیت وی داشته باشد، اضافه کرد: در اوج اختلاف با نوجوان باید این نکته را مورد توجه قرار داد که آنها در همان لحظه در حال یادگیری مهارت های حل مساله و یا مهارت های مذاکره و مصاحبه از والدین خود می باشند. نوجوان از والدین خود می آموزد که نه تنها در زمان حال بلکه در سال های بعد نیز چگونه با دیگران رفتار کند.

داودوندی گفت: نوجوانان به دلیل حساسیت های خاصی که دارند، ممکن است به خاطر رفتارهای اشتباه والدین دچار کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس شوند که قطعاً در سال های آینده تأثیر به سزایی بر آنها خواهد گذاشت. پس در هنگام پرخاشگری و ناسازگاری فرزند نباید شمشیر را از رو بست! و در خانه جنگ قدرت به راه انداخت. اغلب ورزش کردن مرتب نوجوان، وقت گذاشتن با فرزند و جوابگو بودن به سوالات آنها باعث آرام شدن او می گردد.

وی خاطر نشان کرد: با رفتار صحیح می توان به نوجوان نشان داد که او عزیز و دوست داشتنی است و می تواند روی حمایت پدر و مادر خود حساب کند، در عین حال می بایست به عواقب اعمالش نیز توجه نماید و بداند مسئول اعمالش می باشد. درواقع با این کار تا حدی اعتماد به نفس و احتیاج به امنیت در او تأمین می گردد و همین امر نوجوان را آرام و امیدوار به آینده خواهد نمود.