وقتی گواهینامه برای دوچرخه سواری اجباری شد، ماجرای شیطان و ترس از مرکب آهنی
به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، سوار بر مرکب شیطان اولین عنوانی بود که تهرانی ها برای دوچرخه انتخاب کردند. تماشا مرکب آهنی که تنها با رکاب زدن جلو می رفت جماعتی را به وحشت انداخته بود.
به گزارش همشهری آنلاین، تهرانی ها برای اولین بار دوچرخه را در میدان مشق یا همان باغ ملی تماشاد. 2 پسر نوجوان که گویا از بچه ها کارکنان سفارت انگلستان در تهران بودند سوار بر مرکب آهنی دیده شدند. از همان روز زمزمه مردم کوچه و خیابان یک چیز بود: مگر جز بچه شیطان یا جن و پری، کسی می تواند چنین مرکب نامعقولی را براند و حرکات غریب بکند و در کوچه ها پیچ وتاب بخورد. مردم با تماشا دوچرخه زیر لب بسم الله می گفتند و رد می شدند.
کم کم چشم مردم به این مرکب نو عادت کرد و زودتر از آنچه فکر می کردند دوچرخه سوار شدند آنقدر که اسباب دوچرخه سازی در تهران فراهم شد و به یکی از شغل های مجذوب کننده تبدیل شد.
جعفر شهری در کتاب معروف طهران قدیم می نویسد: نخستین دوچرخه سازی تهران را دوچرخه سازی حسین آقا شیخ در خیابان ناصریه (ناصرخسرو) می دانند که بعد از آن دکانی نیز به وسیله شخصی ارمنی تبار به نام ادیک در خیابان منوچهری دایر شد و به تدریج مغازه های دیگری در تهران برای کرایه و تعمیر دوچرخه عمومیت پیدا کردند و دوچرخه سازی یا دوچرخه فروشی جزء چشمگیرترین مشاغل در تهران قدیم محسوب شد.
تهرانی ها تصدیق دوچرخه گرفتند
23 مرداد 1305 نخستین نظام نامه دوچرخه سواری در روزنامه های کثیرالانتشار تهران به چاپ رسید. تدوین این نظام نامه در زمانی اجرا شده بود که اندازه استفاده از این وسیله آهنی اوج گرفت. مردم از دوچرخه بدون رعایت احوال رهگذران استفاده می کردند. برای همین نظام نامه دوچرخه سواری در 20 ماده تدوین و چاپ شد.
بر اساس این قانون، هیچ کس حق نداشت که بدون گواهینامه با دوچرخه در شهر و حومه حرکت کند. قرار بر این شد اداره کل تشکیلات نظمیه از دارندگان دوچرخه امتحان بگیرد و برای آن ها گواهینامه دوچرخه سواری صادر کند. دوچرخه سواری برای اشخاص زیر 13 سال ممنوع بود و 13 تا 18 ساله ها نیز حق کرایه کردن دوچرخه را نداشتند.
پس از این قانون، نظامنامه سیر و حرکت دوچرخه در شهر و حومه نیز در سال 1309 تهیه شد و بر اساس آن دوچرخه ها پلاک دار شدند و شرایط دوچرخه سواری در کوی و برزن سروسامان گرفت.
منبع: فرارو