روایتی از فساد و زدوبند در دنیای نقد فیلم، پشت پرده ستاره دادن به فیلم ها لو رفت - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، گزارشی که به تازگی نشریه وولچر منتشر نموده، طشت رسوایی این نوع امتیازدهی به فیلم ها از پشت بام افتاده و صدایش تا مدت ها در گوش کسانی که دوست ندارند بازیچه زدوبندهای رسانه ای و تکنیک های بازاریابی شوند زنگ خواهد زد.

هشهری آنلاین،ترجمه ناصر احدی: آنچه در پی می آید گزارش لِین براون در وولچر از ماجرای زدوبند در دنیای نقد فیلم است.

در سال 2018، شرکت تبلیغاتی Bunker 15 پروژه جدیدی را دست می گیرد: اوفلیا فیلمی که بازگویی زنانه هملت با بازی دِیزی رایدلی است. منتقدانی که اکران های نخست فیلم را دیده بودند 13 ریویو منتشر کردند که 7 تای شان منفی بود و در راتن تومیتوز به نمره 46 درصد ترجمه می گردد، نتیجه ای ناامیدنماینده برای فیلمی با آرزوهای جاه طلبانه و بدون پخش نماینده داخلی.

اگر فیلمی در راتن تومیتوز نمره زیر 60 درصد بگیرد، تومیتومتر می گوید که این فیلم گندیده. ولی الزاما قرار نیست همه چیز همین طور باقی بماند که تومیتومتر نشان می دهد. اینجاست که Bunker 15 وارد می گردد. در حالی که اغلب کمپانی های روابط عمومی فیلم قصدشان جلب توجه منتقدان نشریات برتر است، Bunker 15 می رود سراغ آنهایی که کمتر در چشم هستند، منتقدانی با منشاء استخدامی نامعلوم و اغلب خودمنتشرنماینده که هرگز جزء مجموعه نقدهایی که راتن تومیتوز دنبال می نماید، نیستند. قضیه فقط به اینجا ختم نمی گردد. در انحراف دیگری از راه و روش اصولی، چند منتقد گفته اند، Bunker 15 برای هر ریویو 50 دلار (معادل 2 میلیون و 500 هزار تومان) یا بیشتر به آنها می پردازد. این پرداخت ها معمولا آشکار نمی گردد و راتن تومیتوز می گوید از ریویونویسی بر اساس مشوق مالی جلوگیری می نماید.

در اکتبر همان سال 2018، یکی از کارکنان Bunker 15 به یکی از ریویونویسان بالقوه اوفلیا ایمیل می زند: این فیلم در جشنواره ساندنس بوده و احساس میشه که بعضی منتقدها کمی به آن سخت گرفته اند. (اطمینان دارم توقعات بسیار بالا از فیلم علت این موضوع بوده.) پس افرادی که درگیر این فیلم هستند احساس می نمایند که بهره بردن از نظرات متفاوت منتقدان مختلف سودمند خواهد بود.

نظرات متفاوت منتقدان مختلف کد خیلی ظریفی نیست. ریویونویس بالقوه در جواب پرسیده بود اگر فیلم را دوست نداشته باشد چه و جواب گرفته بود: البته که روزنامه نگاران آزادند هرچه دوست دارند بنویسند اما آن خوب و بامعرفت های شان (که تعدادشان بیش از چیزی است که انتظار دارم) بیشتر اوقات موافقت می نمایند که ریویوهای منفی شان را در وب سایت های معمول شان منتشر ننمایند و در عوض آنها را در بلاگ های کوچکی که راتن تومیتوز هرگز نمی بیند قرنطینه نمایند. من فکر می کنم این کار خیلی خوبی است. اگر این کار به درستی انجام گردد، این ترفند یاری می نماید که راتن تومیتوز نقدهای مثبت را ثبت کند، نه نقدهای منفی را.

بین اکتبر 2018 تا ژانویه 2019، راتن تومیتوز 8 نقد دیگر به اوفلیا افزود که 7 تای شان مثبت بود و نویسندگان شان اغلب منتقدانی بودند که حداقل بر یک فیلم دیگر برای Bunker 15 نقد نوشته بودند. نویسنده یک ریویوی منفی می گوید Bunker 15 با آنها لابی کرد تا نقدش را تغییر دهند. یکی از کارکنان Bunker 15 نوشت اگر منتقدی بخواهد به زحمت تلویحا نظر مثبتی دهد، من سردبیران راتن تومیتوز را می شناسم و می توانم آن نظر را تغییر دهم.

نویسنده وولچر می نویسد او نقد منفی دیگری از اوفلیا در این مقطع زمانی پیدا نموده که راتن تومیتوز آن را به حساب نیاورده و نویسنده آن کسی بوده که نقدهای مثبتش برای فیلم های دیگر Bunker 15 در وب سایت آمده است. نمره افلیا در تومیتومتر به 62 درصد ارتقا می یابد و از گندیده به تازه تغییر شرایط پیدا می نماید. ماه بعد برای این فیلم در امریکا پخش نماینده هم پیدا شد.

افلیا نمونه کوچکی از نحوه عملکرد راتن تومیتوز است که آگوست سال جاری 25 ساله شد. در روزهای نخست فعالیتش این وب سایت قرار بود که محلی برای درجه بندی مقدار جذابیت فیلم ها به وسیله کاربران باشد، اما حالا می تواند با دخالت در درک، اکران و بازاریابی فیلم ها باعث شکست یا موفقیت آنها گردد. تومیتومتر شاید مهم ترین معیار در صنعت تفریح باشد، اما همچنان آشفته، تقیل دهنده و به راحتی قابل دست کاری است.