جیمز وب در فضا آب پیدا کرد - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، تلسکوپ فضایی جیمز وب در اطراف یک دنباله دار نادر که در کمربند اصلی سیارکی بین مشتری و مریخ واقع شده است، آب رصد نموده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، مطالعه دنباله دار 238 P/Read که در کمربند اصلی سیارک ها قرار گرفته است، می تواند به کشف منشا آب زمین که یک عنصر حیاتی برای تشکیل حیات در سیاره ماست، یاری کند.

این رصد نشان دهنده پیشرفت علمی دیگری برای تلسکوپ فضایی جیمز وب است که نشان دهنده اولین باری است که گاز، در این مورد، بخار آب، در اطراف یک دنباله دار در کمربند اصلی سیارک ها شناسایی شده است و نشان می دهد که آب در منظومه شمسی اولیه می توانسته به صورت یخ در کمربند اصلی سیارک ها حفظ گردد.

مایکل کلی (Michael Kelley) ستاره شناس مریلندی که این تحقیق را رهبری نموده است در بیانیه ای گفت: در گذشته، ما اجرامی را در کمربند اصلی با تمام مشخه های دنباله دار ها دیده ایم، اما تنها با این داده های طیفی دقیق از جیمز وب می توانیم بگوییم که قطعا این یخ متشکل از آب است که این اثر را ایجاد می نماید. با مشاهدات جیمز وب از این دنباله دار، اکنون می توانیم نشان دهیم که یخ متشکل از آب در منظومه شمسی اولیه می تواند در کمربند سیارکی حفظ گردد.

کشف بخار آب در اطراف دنباله دار 238 P/Read می تواند به طور قابل توجهی این نظریه را تقویت کند که آب از فضا به وسیله دنباله دار ها به سیاره ما رسیده است. اما مطالعه این دنباله دار یک راز را نیز به همراه داشت. دی اکسید کربن که ستاره شناسان انتظار تماشا آن را داشتند در دنباله دار 238 P/Read وجود ندارد.

فقدان ظاهری دی اکسید کربن در اطراف دنباله دار 238 P/Read بیشتر از کشف بخار آب برای تیم غافلگیرنماینده بود، زیرا پیش از این محاسبه شده بود که دی اکسید کربن تا 10 درصد از مواد فرار ستاره های دنباله دار را تشکیل می دهد و به راحتی به وسیله خورشید بخار شده و از بین می رود.

محققان می گویند که دو علت احتمالی برای این وجود دارد که دنباله دار 238 P/Read دی اکسید کربن از دست داده باشد. برای مثال، این دنباله دار ممکن است در طول شکل گیری حاوی دی اکسید کربن بوده باشد، اما گرم شدن آن در اثر نور خورشید باعث از بین رفتن دی اکسید کربن شده باشد.

کلی گفت: حضور در کمربند سیارک ها برای مدت طولانی می تواند منجر به این اتفاق گردد. دی اکسید کربن راحت تر از یخ متشکل از آب تبخیر می گردد و می تواند طی میلیارد ها سال به بیرون نفوذ کند.

نظریه دیگری برای فقدان دی اکسید کربن این است که این دنباله دار ممکن است در ناحیه ای از منظومه شمسی عاری از دی اکسید کربن تشکیل شده باشد.

کمربند اصلی سیارک ها همانطور که از نامش پیداست عمدتا خانه اجرام سنگی مانند سیارک ها است. با این حال، گاهی اوقات دنباله دار هایی مانند دنباله دار 238 P/Read را نیز میزبانی می نماید. این اجرام دنباله دار را می توان از روی هاله ای از مواد که به طور دوره ای آن ها را احاطه می نماید و بعلاوه درخشش آن ها شناسایی کرد.

دم دنباله دار ها از مواد یخی جامد تشکیل می شوند که با نزدیک شدن آن ها به خورشید گرم شده و مستقیما به گاز تبدیل می شوند. به علت همین تصعید است که اخترشناسان این نظریه را مطرح نموده اند که تمامی دنباله دار ها از کمربند کویپر از نپتون، یا ابر اورت که گمان می رود در لبه منظومه شمسی قرار دارند، نشات می گیرند. هر دو مکان، از یخ این اجرام در برابر تشعشعات خورشیدی محافظت می نمایند در حالی که نواحی نزدیک تر به خورشید در نزدیکی مریخ ممکن است چنین امکانی را فراهم نکند.

رصد یک دنباله دار با چنین جزئیاتی برای تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب یک شاهکار است و نشان دهنده اولین باری است که وجود گاز در اطراف چنین دنباله داری تایید شده است.

این تیم اکنون قصد دارند آنالیز نمایند که آیا دنباله دار های کمیاب مشابه با ترکیبات یکسان وجود دارند یا خیر.

این مطالعه در مجله نیچر (Nature) منتشر شده است.