از فَروَردینگان؛ یکی از جشن های ایران باستان چه می دانید؟ - وبلاگ جعبه گیگابایتی

به گزارش وبلاگ جعبه گیگابایتی، در گاه شماری زرتشتی روز نوزدهم هر ماه فروردین نام دارد و نوزدهم فروردین جشنی برگزار می شد، به نام فروردینگان که به آن فرودگ نیز می گویند. فروردین به معنای فروهرها، ماه فروردین، ماه فروهرها و این جشن در بزرگداشت فروهرها است.

فروردینگان جشنی است برای یادبود درگذشتگان و از آنجا که در دین زرتشت، آیین های سوگواری به اشکالی که می شناسیم، وجود ندارد، این مراسم به صورت جشن برگزار می گردد و مردم روان درگذشتگان را نیز در شادی خود شریک می نمایند.

فَرَوَهَر (frawahr) که گونه اوستایی آن فروشی (fravashi) و گونه پارسی باستان آن فرورتی (fra-vrti-) است، یکی از نیروهای باطنی است که به عقیده مزدیسنان پیش از پیدایش موجودات وجود داشته و پس از مرگ و نابودی آن ها، به عالم بالا رفته و پایدار می ماند. این نیروی معنوی که آن را می توان جوهر حیات نامید، فناپذیر و زوالی نیست.

فروردینگان چه روزی است؟

در دوران باستان، فروردگان 10 روز و 10 شب برگزار می شد. بعدها جشن همسپثمیدیه به یادبود آفرینش انسان تخصیص یافت. جشن های نوروزی و ماه فروردین با فروهرها پیوند خورده است، چون عقیده بر این است که در این ایام، فروهرها به زمین فرود می آیند و به خانه های سابق خویش می فرایند. پس مردم باید برای پیشواز آنان خانه را پاکیزه نمایند، برای راهنمایی آنان آتش بیفروزند و در این روزها، بوهای خوش در آتش نهند و روان ها را ستایش نمایند و اوستا بخوانند تا روان ها آسایش داشته باشند و با شادی و نشاط باشند و برکت ارزانی دارند. در این روزها، به هیچ کاری نباید دست زد، مگر انجام وظایف و کار نیک تا اینکه فروشی ها با رضایت خاطر به صندلی خویش برگردند و خوبی بخواهند و در خاتمه جشن، روان ها را بدرود می گویند.

در روز نوزدهم فروردین، روز جشن فروردینگان مراسم خاصی در بزرگداشت این موجودات مینوی و در بعدی گسترده تر، در بزرگداشت روان درگذشتگان برگزار می شد که هنوز در میان هموطنان زرتشتی، به خصوص در یزد، با تشریفات خاصی برگزار می گردد.

بانوی زرتشتی در لباس سنتی در حال روشن کردن عود در جشن فروردینگان واقع در آرامگاه قصر فیروزه زرتشتیان تهران

در این جشن که امروزه بیشتر به جشن فرودگ معروف است، زرتشتیان سر مزار درگذشتگان خود (در تهران به قصر فیروزه، گورستان زرتشتیان) می فرایند و برای خشنودی روان ها عود و کندر آتش می زنند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرک بر سر مزار می گذارند. لرک مخلوطی است از هفت میوه خشک خام از قبیل پسته خام، بادام خام، فندق خام، برگه، انجیر خشک، خرما، توت.

ترکیبات لرک به مناسبت های مختلف تغییر می نماید. لرک مراسم درگذشته با لرک مراسم عروسی و سدره پوشی متفاوت است. در لرک شادی، پسته و بادام و فندق بو داده است، انجیر و خرما و توت ندارد و نقل نیز حتماً به آن اضافه می گردد. معمولاً برای مراسم عقد (گواگ گیران)، لرک را داخل تور بسته بندی و بعد از مراسم بین نزدیکان توزیع می نمایند.

در جشن فرودگ، هفت موبد وارد می شوند و می نشینند. لرک ها را در چادرشب هایی می ریزند و جلو موبدان می گذارند. چند موبدیار نیز حضور دارند. موبدان آغاز به اوستاخوانی می نمایند، بیشتر نیز سرودهایی از فروردین یشت می خوانند و به این ترتیب، لرک را تبرک می نمایند. سپس، موبدیاران چادرشب ها را به کمر می بندند و لرک را بین مردم تقسیم می نمایند. اگر کسی نیز نذری دارد، در این روز نذرش را میان مردم پخش می نماید.

این مراسم در واقع گونه ای دعا یا در اصطلاح مسلمانان، فاتحه دسته جمعی برای شادی ارواح درگذشتگان است. در یزد، این مراسم از ساعت چهار بعدازظهر نوزدهم فروردین به طور مفصل برگزار می گردد، اما در تهران به دلیل مشغله های روزانه مردم، همه نمی توانند در یک ساعت معین یک جا جمع شوند. از این رو، مراسم چند سالی است که منسجم برگزار نمی گردد و هر زردشتی هر ساعتی از روز مذکور که توانست، برای زیارت قبور به قصر فیروزه می رود.

در کتاب پهلوی بندهش آنجا که درباره چگونگی گیاهان سخن به میان می آید، از میان گل ها، بُستان افروز یا بوستان افروز یا بوی ستان ابروز گل ویژه فروردین معرفی شده و آمده است:

این را نیز گوید که هر گلی از آن امشاسپندی است؛ و باشد که گوید: ... بُستان افروز فروردین را... خویش است.... نام های دیگر گل بُستان افروز، تاج خروس یا زلف عروسان است.

در همین روز:

نوسازی شهرداری های ایران به سبک اروپا (1300 شمسی)

اراضی دولتی جلالیه (پارک لاله امروز) در اختیار شهرداری تهران نهاده شد تا در آنجا پارک بسازد. قبلا از این اراضی برای اسبدوانی، سیرک، نمایشگاه کشاورزی، آموزش رانندگی، فرود هواپیماهای ویژه و گاهی نیز میتینگ سیاسی استفاده می شد. (1344 شمسی)

بهای اتومبیل های پیکان به تفاوت بین 12 تا 20 درصد ترقی کرد (1355 شمسی)

غرق کشتی جنگی ژاپنی یاماتو توسط امریکا در اواخر جنگ جهانی دوم (1945 میلادی)

یوزیپ بروز تیتو رهبر کنفدراسیون یوگوسلاوی یک جنگنده تازه ساز شوروی از نوع یاک 23 را در اختیار آمریکا قرار داد تا به تکنولوژی هواپیماسازی روسیه پی ببرد. (1952 میلادی)